ήρθε η ύαινα και διψά για αίμα.
το 1ο σι ντι των His Majesty The King Of Spain είναι γεγονός.
ποπ, ροκ, φολκ, μπλουζ παντρεμένα σε ένα δίσκο.
και στα λάιβ, ακόμα πιο δυνατοί λέμε. χτες ήταν το πρώτο και τελευταίο λάιβ του καλοκαιριού, ανυπομονώ ήδη για την επόμενη χρονιά.
don’t mess with my saints.
teacher
mother
secret
lover
τα καλύτερα έρχονται.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «ύαινα.»
I want to be forgotten,
and I don’t want to be reminded.
You say «please don’t make this harder.»
No, I won’t yet.
I wanna be beside her.
She wanna be admired.
You say «please don’t make this harder.»
No, I won’t yet.
Oh dear, is it really all true?
Did they offend us and they want it to sound new?
Top ten ideas for countdown shows…
Whose culture is this and does anybody know?
I wait and tell myself «life ain’t chess,»
But no one comes in and yes, you’re alone…
You don’t miss me, I know.
Oh Tennessee, what did you write?
I come together in the middle of the night.
Oh that’s an ending that I can’t write, ’cause
I’ve got you to let me down.
I want to be forgotten,
and I don’t want to be reminded.
You say «please don’t make this harder.»
No, I won’t yet.
I want to be beside her.
She wanna be admired.
You say «please don’t make this harder.»
No, I won’t yet…
Anna,
You come and ask me, girl,
To set you free, girl,
You say he loves you more than me,
So, I will set you free,
Go with him. (Anna)
Go with him. (Anna)
Anna,
Girl, before you go now,
I want you to know, now,
That I still love you so,
But if he loves you mo’,
Go with him.
All of my life,
I’ve been searchin’ for a girl
To love me like I love you.
Oh, now.. But every girl I’ve ever had,
Breaks my heart and leave me sad.
What am I, what am I supposed to do.
Oh…Oh…Oh…Oh…Oh…Oh…Oh…
Anna,
Just one more thing, girl.
You give back your ring to me, and I will set you free,
Go with him.
All of my life,
I’ve been searchin’ for a girl
To love me like I love you.
But let me tell you now,
But every girl I’ve ever had,
Breaks my heart and leave me sad.
What am I, what am I supposed to do.
Oh…Oh…Oh…Oh…Oh…Oh…Oh…
Anna,
Just one more thing, girl.
You give back your ring to me, and I will set you free,
Go with him. (Anna)
Go with him. (Anna)
You can go with him, girl (Anna)
Go with him
Somewhere over the rainbow
Way up high
And the dreams that you dreamed of
Once in a lullaby
Somewhere over the rainbow
Blue birds fly
And the dreams that you dreamed of
Dreams really do come true ooh ooooh
Someday I’ll wish upon a star
Wake up where the clouds are far behind me ee ee eeh
Where trouble melts like lemon drops
High above the chimney top thats where you’ll find me oh
Somewhere over the rainbow
Blue birds fly
And the dream that you dare to,why, oh why can’t I?
Well I see trees of green and red roses too
I watch them bloom for me and you
And I think to my self
what a wonderful world
Well I see skies of blue, and I see clouds of white
and the brightness of day, I like the dark
And I think to my self
what a wonderful world
The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people passing by
I see friends shaking hands
Singing, «How do you do?»
They’re really saying, I…I love you
I hear babies cry and I watch them grow,
They’ll learn much more
Than we’ll know
And I think to myself
What a wonderful world (w)oohoorld
Someday I’ll wish upon a star,
Wake up where the clouds are far behind me
Where trouble melts like lemon drops
High above the chimney top that’s where you’ll find me
Oh, Somewhere over the rainbow way up high
And the dream that you dare to, why, oh why can’t I? I hi
Ooooo oooooo oooooo
Ooooo oooooo oooooo
Ooooo oooooo oooooo
Ooooo oooooo oooooo
Ooooo oooooo oooooo
Ooooo oooooo oooooo
Tonight you’re actin strange I find
And you got something on your mind.
Somethings wrong, I can see it,
See it in your eyes.
Whoa darlin,
Don’t say goodnight and mean goodbye.
Oh, it may just be all in my mind
But tonight doesn’t seem like other times
Then you were laughing and gay
But now I hear you sighing, oh yes I do.
Whoa whoa whoa darlin,
Don’t say goodnight and mean goodbye.
Have I lost touch with your heart,
Or do I just worry too much?
I couldnt stand for us to part
Because I love you much, much too much.
So don’t let this kiss be our last kiss
Let there be other nights of holding you like this
Please don’t walk away, pretty baby
With that look in your eyes.
Oh no no, whoa darling,
Don’t say goodnight and mean goodbye
Whoa oh oh baby,
Don’t say goodnight and mean goodbye
Oh oh oh, don’t say goodnight and mean goodbye.
I can’t fit in this skin
It’s worn and useless thin
The size of the eyes
And the flies in the sky
Make it hard to see, to the end
My body’s a zombie for you
Oooh
Oooh
Oooh
My body’s a zombie for you
Oooh
Oooh
Oooh
My body’s a zombie for you
The smell of my breath
From the blood in your neck
(Oooh)
Oh I hold my soul
From the lands unknown
So I can play the strings of your death
My body’s a zombie for you
Oooh
Oooh
Oooh
My body’s a zombie for you
Oooh
Oooh
Oooh
My body’s a zombie for you
Oooh
Oooh
Oooh
My body’s a zombie for you
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
I’m a Z-O-M-B-I-E, Zombie
Το κείμενο είναι του Κωστή Ζουλιάτη των Night on Earth.
Ο Κωστής μας έχει συνηθίσει σε όμορφα άρθρα χρόνια τώρα, και το χτεσινό ήρθε σε μια στιγμή που πραγματικά προσωπικά το είχα ανάγκη.
Έχω κουραστεί να μιλάω για τα αυτανόητα, και να φθείρομαι σε δικαιολογίες και επεξηγήσεις για γεγονότα, που μιλάνε από μόνα τους. Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε με αφορμή το «επεισόδιο» στην συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου (που ήμουν παρών) την Κυριακή στην Τεχνόπολη, ως «απάντηση» στις καταγγελίες – αντιγράφοντας τα λόγια του Κωστή – «φιλήσυχων κορασίδων«.
Δε θα αναφέρω τίποτα παραπάνω, τα links, υπάρχουν παρακάτω.
Πηγή –> του πάνω κόσμου οι φυλακές.
Μπορείτε πριν διαβάσετε το άρθρο, να δείτε την «μαρτυρία» της κοπέλας, κατά την βραδιά του live, και την απάντηση του ίδιου του Θανάση Παπακωνσταντίνου πάνω στο γεγονός αυτό.
Μια μαρτυρία, καταγγελία, σκέψη από τη χθεσινοβραδινή συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Η απάντηση του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
..και το κείμενο του Κωστή.
Πριν από τρία χρόνια, ήταν Μάρτης του ’09, βρισκόμουν στη σκηνή του Γκαγκάριν με τους Night On Earth για να παρουσιάσουμε ζωντανά το νέο τότε δίσκο μας -μάλιστα με τη γενναιόδωρη συνδρομή του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Λίγο πριν το τέλος της συναυλίας και συνδυαστικά με το κομμάτι Prisons -ελεύθερη διασκευή πάνω στο Του κάτω κόσμου οι φυλακές του Θ.Π.- αποφασίζω να αναφερθώ στο θάνατο της κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη, μόλις μία μέρα πριν, κάτω από ύποπτα αδιευκρίνιστες συνθήκες. Επίσης, αναφέρθηκα τότε σε ένα άλλο περίεργο γεγονός της καθημερινότητας των φυλακών -από αυτά που ούτε τα ψιλά των ειδήσεων δεν καταδέχονται να φωτίσουν- οπότε και ο γνωστός Περίανδρος της χρυσαυγής -πιθανώς μαζί με συγκρατούμενους φίλους του- την ίδια εκείνη μέρα στις φυλακές Αλικαρνασσού, στρίμωξε στα ντους τον αναρχικό Γιάννη Δημητράκη και τον σάπισε στο ξύλο. Ως αντίδραση ακούστηκε ένα μόνο σύνθημα -από ένα άτομο μάλιστα- και ένα θερμό χειροκρότημα από την πλειονότητα του κοινού, το οποίο εξέλαβα όχι ως ανταμοιβή στην πολιτικάντικη ματαιοδοξία μου, αλλά ως μια βαθιά ανταπόκριση ανθρωπιάς. Ότι ακόμα κι όταν μιλάμε για κρατούμενους του ποινικού κώδικα, με ή χωρίς πολιτική ή άλλη ταύτιση, ακόμα κι αν ήρθαμε σε μια συναυλία να ακούσουμε γλυκόστιχα και ταξιδιάρικα σόλο, ακόμα κι αν αγνοούμε τις συνθήκες και τις λεπτομέρειες των γεγονότων, κάποια πράγματα μας είναι πολύ ξεκάθαρα και δεν μας κομπιάζουν. Και μας είναι πάντα ξεκάθαρα. Και αυτά είναι όσα απάνθρωπα μας στερεί η κρατική βία -όπως η γυναικεία ακεραιότητα και η σωματική αξιοπρέπεια- και το παραπαίδι της, η παρακρατική βία. Τρία χρόνια πριν, στο άκουσμα της δράσης μέλους της χρυσαυγής, η κουβέντα δεν σήκωνε συμψηφισμούς, ούτε «αλλά» για τα δήθεν θέματα του εγκληματικού κέντρου της Αθήνας. Ξέραμε όλοι πολύ καλά ποιος ήταν το εγκληματικό κέντρο.
Πριν από τέσσερα χρόνια, σε μια μεγάλη συναυλία αλληλλεγγύης στους Ζαπατίστας στο Θέατρο Πέτρας, με το ίδιο σχήμα είχαμε συμπράξει με τον Παπακωνσταντίνου. Τελευταίο κομμάτι του σετ το Αερικό, της λυρικότροπης ρομαντικής ανυπακοής του όσες κι αν χτίσουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει. Ένα άλλο αληταριό όμως εκείνη τη στιγμή, μέσα από τις πρώτες σειρές, εκσφενδονίζει με χάρη ένα άδειο μπουκάλι άμπσολουτ βότκας, το οποίο από σύμπτωση -κι από κακό σημάδι;- βρίσκει πάνω στην κιθάρα του Βασίλη, τριάντα εκατοστά περίπου κάτω από το σημείο που πιθανώς θα μας κόστιζε έναν κιθαρίστα και έναν φίλο. Κι όμως. Τίποτα το ξεκάθαρο εδώ. Στο φόρουμ των αφοσιωμένων ακροατών του Θ.Π. έγινε τότε ένα τρελό ντημπέητ like no other, όπου μέσες άκρες ακούστηκαν και κάτι σχόλια του τύπου «έτσι όπως παίζουν, καλά τους κάνουν» και κάτι άλλα που άμα ήμουν ο Lemmy θα είχα κατέβει κάτω να τους κόψω την καρωτίδα με τις χορδές του μπάσου. Αρκέστηκα μόνο σ’αυτό.
Στην πρόσφατη συναυλία του στην Τεχνόπολη, ο Θανάσης επέλεξε να δώσει βήμα σε μια αναγγελία συμπαράστασης στην υπόδικη κρατούμενη Όλγα Οικονομίδου η οποία βρίσκεται εδώ και ένα μήνα στην απομόνωση επειδή αρνήθηκε τον εξευτελιστικό κολπικό έλεγχο, αλλά και λόγω άλλων διοικητικών παραλείψεων (sic) αναφορικά με τις συνθήκες κράτησής της. Η παρέμβαση χαιρετίστηκε με εκτεταμένο χειροκρότημα και συνθήματα για όσους είναι στα κελιά. Στην πλασματόσφαιρα των σόσιαλ μίντια, όπου αρκεί η πρόσβαση στο ίντερνετ για να δικαιώσει τα λίγα λεπτά που σου υπόσχεται ο Γουόρχολ, η αντίδραση που μας έγινε γνωστή ήταν αυτή. Ή για την ακρίβεια, αυτή. Με λίγα λόγια, η αντίδραση μιας κοπελιάς, η οποία στο κάτω-κάτω σε μια συναυλία πήγε βρε αδερφέ, να ξεσκάσει από τα μνημόνια και τις βίες απ’όπου κι αν προέρχονται, λίγα τραγούδια έκανε κέφι μόνο, και είχε πληρώσει και εισιτήριο, είχε αγοράσει προϊόν, είχε αγοράσει υπηρεσίες, απαιτούσε σεβασμό, απαιτούσε σιωπή. Λίγα τραγούδια μόνο ζήτησε, λίγη ανδρομέδα, λίγη εναλλακτικότητα και συντροφικότητα δίπλα σε άλλα αγαπημένα εισιτήρια που είχαν εξαγοράσει υπηρεσίες και στάση καλλιτέχνη. Μα ο καλλιτέχνης μίλησε αλλιώς και αυτό δεν άρεσε. Ο καλλιτέχνης χώρεσε κάτι που δεν μπορούσε εκείνη να χωρέσει. Ο καλλιτέχνης επέκτεινε το όραμά του και τους τρόπους του πέρα από τη δισκογραφία και κάθε έννοια πληρωμένου προϊόντος και υπηρεσίας. Δεν ήρθαμε να ακούσουμε αυτά Θανάση. Εμείς ήρθαμε γι’αυτά που υπόσχεται το εισιτήριο, εμείς ήρθαμε γιατί είσαι ο καλύτερος όμηρος των προσδοκιών μας, είσαι ο υπάλληλός μας επί σκηνής. Γιατί είσαι θέαμα. Χάρτινο τσίρκο· που είναι η δική σου σκλαβιά.
Γιατί όμως ανέφερα και τις δικές μας περιπτώσεις στην αρχή; Την πρώτη, για να φανερωθεί ίσως ότι -όπως και στο άκουσμα ενός Αερικού ή ενός Σαμπάχ- ένα κομμάτι με τίτλο Prisons δεν είναι απίθανο ως περίπτωση να ακολουθείται από αναφορά στις πραγματικές prisons αυτού του κόσμου -αυτού και όχι του κάτω, οι οποίες εντούτοις μοιάζουν όσο τίποτα με τις βιβλικές περιγραφές του κάτω. Και πως σε μια συναυλία ήχων, αισθήσεων και εμπειριών, η συνείδηση εξακολουθεί να λειτουργεί με όλα της τα κανάλια ανοιχτά. Και πως ακόμα και η διαφωνία είναι θέση και όχι ενοχικά βιασμένη συνείδηση. Πως κανείς δεν βιάζει τον άλλον, λέγοντας λόγια που σκέφτεται και μοιράζεται με κόστος. Πως κανείς δεν σε καπελώνει, επειδή αποφάσισε να κάνει ένα βήμα παραπέρα από τις ελάχιστες προσδοκίες σου. Ακόμα κι αν ο ίδιος μπορεί να το κάνει αμήχανα, ακόμα κι αν δεν ταυτίζεται, ακόμα κι αν αυτό που κάνει, το κάνει μόνο και μόνο γιατί νιώθει πως κάτι πρέπει να ακουστεί. Και πως το άκουσμα αυτό δεν είναι βία, δεν είναι προδοσία, δεν είναι έξω από τη συνθήκη της ζωντανής εμπειρίας. Απευθύνεται από ζωντανό οργανισμό σε ζωντανούς οργανισμούς, μέσα σε έναν καργιόλη καιρό που θα μας προτιμούσε πεθαμένους και κάνει ό,τι μπορεί μάλλον γι’αυτό. Απαιτεί όσο τίποτα να σπάσει την νομιμοποιημένη εντός μας ομερτά και την ομηρία των επίπλαστων προσδοκιών.
Η επίκληση της φάσης με το μπουκάλι μας δείχνει ίσως μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η χυδαία ομηρία. Βία λοιπόν είναι ο εγκλωβισμός, όχι η ελευθερία. Το να ακούσεις κάτι με το οποίο διαφωνείς και εξανίστασαι δεν είναι βία. Το να θες να πεις κάτι που νιώθεις, προς όλους, και να το πνίγεις επειδή κάποιος ενδέχεται να διαφωνεί -και μάλιστα στη βάση μιας ανταλλακτικής διαδικασίας, που έχει ως κοινό τόπο μερικά ελάχιστα ευρώ- αυτό οδηγεί σε κάτι πιο σκοτεινό κι από την ίδια τη βία. Τη σιωπή σε δύσκολους καιρούς. Τη μόνη φυλακή του πάνω κόσμου.
Περισσότερα κείμενα του Κωστή εδώ και για ακόμα παλιότερα κείμενά του εδώ.
When asked during an interview whether the song had a deeper meaning, Nick Cave replied «no, it’s just about not getting any pussy when I grew my mustache.»
My face is finished, my body’s gone.
And I can’t help but think standin’ up here
in all this applause and gazin’ down
at all the young and the beautiful.
With their questioning eyes.
That I must above all things love myself.
I saw a girl in the crowd,
I ran over I shouted out,
I asked if I could take her out,
But she said that she didn’t want to.
I changed the sheets on my bed,
I combed the hairs across my head,
I sucked in my gut and still she said
That she just didn’t want to.
I read her Eliot, read her Yeats,
I tried my best to stay up late,
I fixed the hinges on her gate,
But still she just never wanted to.
I bought her a dozen snow-white doves,
I did her dishes in rubber gloves,
I called her Honeybee, I called her Love,
But she just still didn’t want to.
She just never wants to.
Dammit!
I sent her every type of flower,
I played her guitar by the hour,
I patted her revolting little chihuahua,
But still she just didn’t want to.
I wrote a song with a hundred lines,
I picked a bunch of dandelions,
I walked her through the trembling pines,
But she just even then didn’t want to.
She just never wants to.
I thought I’d try another tack,
I drank a litre of cognac,
I threw her down upon her back,
But she just laughed and said
that she just didn’t want to.
I thought I’d have another go,
I called her mah little O,
I felt like Marcel Marceau
must feel when she said
that she just never wanted to.
She just didn’t want to.
I got the no pussy blues.
I got the no pussy blues.
I got the no pussy blues.
I got the no pussy blues.
I got the no pussy blues.
I got the no pussy blues.
I got the no pussy blues.
DAMN!
DAMN!
DAMN!
bonus.
Την ερχόμενη Τετάρτη 13 Ιούνη λαιβάρουμε μαζί με PopEye στο 6dogs. Είσοδος ΕΛΕΥΘΕΡΗ, 21,30 ακριβώς.
c ya there 😉
Αν γουσταρίσετε, κατεβάζετε το ΕΡ μας, δωρεάν από bandcamp.
Και ακούτε και 2 διασκευές μας εδώ 🙂
έτοιμοι για καλοκαίρι?
..και η όπερα -που για λίγο είχε δείξει την απουσία του άμορφου προσώπου- επανήλθε ουρλιάζοντας με τρομπέτες και βιολιά από μια άλλη διάσταση ονειρική μα και χειροπιαστή, θέλοντας να υπενθυμίσει σε μερικές γραμμές ότι οι κανόνες δεν υπάρχουν πια, οι μουτζούρες δεν είναι απαραίτητες, τα λάθη είναι σωστά και ότι ο δούρειος ίππος δεν ήταν ποτέ ξύλινος αλλά αέρινος και άδειος.
It started off so well
They said we made a perfect pair
I clothed myself in your glory and your love
How I loved you,
How I cried…
The years of care and loyalty
Were nothing but a sham it seems
The years belie we lived a lie
I love you ’til I die
Save, save, save me
I can’t face this life alone
Save, save, save you…
I’m naked and I’m far from home
The slate will soon be clean
I’ll erase the memories
To start again with somebody new
Was it all wasted,
All that love?
I hang my head and I advertise
A soul for sale or rent
I have no heart I’m cold inside
I have no real intent
Save, save, save me
I can’t face this life alone
Save, save, ooooohhhhh…
I’m naked and I’m far from home
Each night I cry I still believe the lie
I’ll love you, ’till I die
Save, save, ohhhhhh, save me
Don’t let me face my life alone
Save, save, ooh…
I’m naked and I’m far from home…
ο ήχος του καλοκαιριού.
It’s been a long time wondering
why the summer smells like… in the morning
Feel s like it goes inside to play some time
I dream about when
I get a walk and I’ll let…
The summer sun I can’t come back to
Touch your…. skin
Look away the sun’s above us
Now you know we’ll look back up anytime
But we were only fifteen, fifteen and….
You’re with me, we were only fifteen
Fifteen and forty two…
We were only fifteen, fifteen and….
You’re with me, we were only fifteen
Fifteen and forty two…
It’s been a long time wondering
why the summer smells like… in the morning
Feel s like it goes inside to play some time
I dream about when
I get a walk and I’ll let…
The summer sun I can’t come back to
Touch your…. skin
Look away the sun’s above us
Now you know we’ll look back up anytime
But we were only fifteen, fifteen and….
You’re with me, we were only fifteen
Fifteen and forty two…
We were only fifteen, fifteen and….
You’re with me, we were only fifteen
Fifteen and forty two…
Cobalus 