Αύγουστος 2012

Light up the sky tonight’s the night yeah.

Light up the sky tonight’s the night yeah.
Light up the sky tonight’s the night yeah.
Light up the sky tonight’s the night yeah.
Light up the sky tonight’s the night.

Δυο μαύρες τρύπες σου ‘λέγαν για τα μάτια σου μα
τη λύση τη βρήκες φακοί επαφής come on come on now
αμερικανικές νύχτες κατεβαίνεις με τα φρικιά
και με τις πίπες πλένεσαι μετά με φωτιά
χορεύεις και οι στρατιώτες καθαρίζουν
γελάς και κοιτάνε τη δουλειά τους
δεν ξέρεις ποιοι είναι αυτοί και τι θυμίζουν
ναζί που κοιτάνε τη δουλειά τους

Και τι έγινε;
Light up the sky tonight’s the night yeah.
Και τι έγινε;
Light up the sky tonight’s the night yeah.
Και τι έγινε;
Light up the sky tonight’s the night yeah.
Και τι έγινε;
Light up the sky tonight’s the night

Ένα για τα πρίμα – δυο για το μπασίστα
τρία για το λυρικό αντικαπιταλίστα
ροκάρω όλο το μαγαζί για να τιγκάρει η πίστα πάνω
ναι ρε το μικρόφωνο σαν το Fidel Castro.
Στο τελευταίο χωριό το τριτοκοσμικό
παίζει coca cola μα δε παίζει νερό
λένε πως ο τρίτος ο παγκόσμιος θα ναι γι’ αυτό
κι αυτό ενώ συμβαίνει το πιο τρελό
τα δύο τρίτα του πλανήτη είναι από νερό
είμαι εβδομήντα τα εκατό από νερό κι εγώ
κοντεύω να τρελαθώ νομίζω πως θα πνιγώ
θα ξαπλώσω στο βυθό και θ’ αποκοιμηθώ
να με βρει μετά από χρόνια κάποιο εξερευνητικό
και να με βγάλει ο εγγονός του Jacques-Yves Cousteau
και σε κάποιο μουσείο ευρωπαϊκό να εκτεθώ
να ‘χω πάρει μια πόζα από κάποιο αρχαίο γλυπτό
και στην έξοδο να με πουλάνε μικρό
souvenir κεραμικό ή και πλαστικό

ζηλιάρα γιατί θες να με πληγώνεις.

Αχ, κακούργα πόσο με πληγώνεις
με τα σκέρτσα σου πως με σκλαβώνεις
μ’ έκανες και σαν τρελός γυρίζω
την καρδιά μου πια δεν την ορίζω

Γεια σου Μάρκο από τη Σύρο
Γεια σου Ρούκουνα απ’ τη Σάμο

Αχ, κακούργα πάψε αυτή τη ζήλεια
φίλα με με τα γλυκά σου χείλια
Αχ, να ξέρεις πως με μαραζώνεις
ζηλιάρα γιατί θες να με πληγώνεις

Σάν σέ πρωτογνώρισα κυρά μου
μου’καψες βαθειά τά σωθικά μου
ζηλιάρα που όλο θές νά μέ θυμώνεις
γιατί με το παραμικρό κακιώνεις

Αχ, να ξέρεις πως με μαραζώνεις
ζηλιάρα γιατί θες να με πληγώνεις

Who knows? Only time.

Who can say where the road goes
Where the day flows, only time
And who can say if your love grows
As your heart chose, only time

Who can say why your heart sighs
As your love flies, only time
And who can say why your heart cries
When your love lies, only time

Who can say when the roads meet
That love might be in your heart
And who can say when the day sleeps
If the night keeps all your heart
Night keeps all your heart

Who can say if your love grows
As your heart chose
Only time
And who can say where the road goes
Where the day flows, only time

Who knows? Only time

‘Cause sunbeams are not made like me.

Jesus don’t want me for a sunbeam.
‘Cause sunbeams are not made like me.
Don’t expect me to cry for all the reasons you had to die. Don’t ever ask your
love of me.

Don’t expect me to cry.
Don’t expect me to lie.
Don’t expect me to die for thee.

Jesus don’t want me for a sunbeam. ‘Cause sunbeams are not made like me.
Don’t expect me to cry for all the reasons you had to die. Don’t ever ask your
love of me.

Don’t expect me to cry.
Don’t expect me to lie.
Don’t expect me to die for thee.

Jesus don’t want me for a sunbeam. ‘Cause sunbeams are not made like me.
Don’t expect me to cry for all the reasons you had to die. Don’t ever ask your
love of me.

Don’t expect me to cry.
Don’t expect me to lie.
Don’t expect me to die.
Don’t expect me to cry.
Don’t expect me to lie.
Don’t expect me to die for thee.

πάρτυ.

Hearing,
Is getting me down
Is getting me down to the disco floor

Hearing, is wearing me down
It’s wearing down from my ears

All those evenings, spent disappointed on dancefloors
?, and learn one day

I want to get more from this
I want to get more from this
I want to get more from this, than you

Sometimes i’ll put up with it, alright.
But i can’t even dance the way i might
were it just me and you tonight

I want to get more from this
I want to get more from this
I want to get more from this
I want to get more from this, than you

νίσυρος.

motorcycle girl.

τα garag-όπαιδα απ΄τον Βόλο 🙂

Summer, – it’s comin’ again.

I spend my Saturday nights alone,
Nothin’ to do just sit at home,
This town’s gettin’ dead, nowhere to go,
They closed the dance and I’ve seen – the show,

Summer, – it’s comin’ again
Summer, – with me and my friends
Summer, – the date and the beach,
Summer, – within – my reach.

Summer has gone and I’m all alone,
Think I’ll just go on back home,
This town’s gettin’ deader than before,
No place to go and I’m all – alone,

Summer has gone and I’m all alone,
Think I’ll just go on back home,
This town’s gettin’ deader than before,
No place to go and my bird has flown – yeah

Guest editors – Summer edition: Μια καλοκαιρινή επιστολή από τους i saw 43 sunsets.

Πηγή

Ακόμα ένα καλοκαίρι. Το φετινό, όμως, πολύ διαφορετικό από τα άλλα. Έρχεται σαν ανάσα δύτη στα βαθιά, που χαμογελά στη γοργόνα του για μερικά ακόμα δευτερόλεπτα. Γιατί ξέρει ότι σε λίγο πρέπει να ανέβει πάλι στην επιφάνεια. Γιατί ο βυθός είναι δύσκολος. Όπως και όλη η χρονιά που έφυγε. Αλλά χαμογελά. Ο δύτης χαμογελά! Έτσι αναμένουμε κι εμείς το καλοκαίρι. Να έρθει, να λυτρώσει, να δροσίσει, να δώσει ανάσες. Να βάλει στη λήθη τα παλιά, έστω και για λίγο. Ξυπνά αναμνήσεις, μα θέλει να φτιάξει και καινούργιες. Πιο δυνατές και διαφορετικές.

Το καλοκαίρι πάει μαζί με διακοπές, όλα οδηγούν εκεί. Και πάντα στην αρχή του πυκνώνουν οι υποχρεώσεις και η ασχήμια μαζί τους. Σαν να θέλει να κάνει πιο όμορφο το μετά. Αυτή η τάση για ισορροπία και για αδράνεια θα μου κάψει το μυαλό. Μα συμβαίνει πάνω από εμάς και μας προσκαλεί να την ακολουθήσουμε απελευθερωμένοι πια. Δεν το αποζητά. Μόνο ένα νεύμα κάνει.

Πανελλήνιες, εξεταστικές, έρωτες, πρώτα φιλιά, ψίθυροι, ματιές, φωτιές, λάθη, τα καινούργια, μα και τα παλιά.

Ξυπνάς ένα πρωί από τη ζέστη και ξεκινάς τα ασταμάτητα τηλεφωνήματα.. «Πού θα πάμε φέτος;», «πότε θα κλείσουμε εισιτήρια ρε παιδιά;», «όχι ρε σε εκείνο το νησί, έχει ξαναπάει η Θάλεια, θα έρθει η φίλη σου τελικά;», «να πάρω μαζί και τον τζουρά;», ακόμα θυμάμαι τη φωτιά στην άμμο πέρσι, «ρε ψήσου να τραγουδήσουμε αγκαλιά πάλι».

Αλλά βρίσκεις την άκρη. Όπως κάθε χρόνο. Η μαγεία θα ξαναγίνει πραγματικότητα.

Και φτάνεις στο νησί, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ καλοκαίρι μακριά από νησί. Απλά δεν είναι καλοκαίρι. Δεν έχεις καταλάβει ακόμα ότι έρχεται η γλυκιά παράνοια του αδυσώπητου ήλιου. Άγονα μέρη, θάλασσες πίσω από δάση, όλα τα έχει αυτή η χώρα. Και παντού ο ήλιος συντροφιά να εξουθενώνει με τον ιδρώτα του ενώ παράλληλα να δίνει δύναμη.

Rooms to let, ταξί σε διαφορετικά χρώματα από το κλασικό κιτρινόμαυρο, χωριάτικες σαλάτες με εξωτική γεύση, νιώθεις όλα να σε αγκαλιάζουν. Κοινωνός της στιγμής. Συμπονάς αυτούς που μπαίνουν στο πλοίο καθώς βγαίνεις, αμελώντας ότι σε λίγο θα το κάνεις κι εσύ. Αλλά όχι, τώρα είναι η δική σου βδομάδα. Και θα τη ζήσεις, θα την φωτογραφίσεις, θα τη βουτήξεις, θα την πιεις, θα την ερωτευθείς, θα τη φιλήσεις, θα τη νιώσεις. Όσο δεν πάει.

Βιβλίο στην παραλία, ριγέ ομπρέλες, αντηλιακό με δείκτη προστασίας 5, ποτό πάνω στην άμμο, ύπνοι καθώς σηκώνεται ο ήλιος, μεθύσια και μεθυσμένα φιλιά, υποσχέσεις καινούργιες από εφήμερα φλερτ γύρω από κοχύλια και αυτό το πλοίο που όλο φτάνει.

Για την επιστροφή δε μιλάω. Δε χρειάζεται να την μνημονεύουμε ακόμα. Είμαστε στη μέση του καλοκαιριού, το οποίο μοιάζει έτοιμο να εκραγεί φέτος. Και να μας γεμίσει αστέρια γύρω του. Ανυπομονησία μόνο.

Πάντως, για τα 43 ηλιοβασιλέματα, αυτό το καλοκαίρι έρχεται πριν από το πρώτο μεγάλο βήμα της μπάντας. Την ηχογράφηση του πρώτου δίσκου. Ο καθένας θα το περάσει αλλού και αλλιώς. Πολύ κάμπινγκ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Η θάλασσα, η άμμος, τα αστέρια και οι εαυτοί μας που κουβαλάμε αδιάκοπα μαζί. Κιθάρες να τρίζουν, χορδές να σπάνε και ούζα να εναλλάσσονται με ρακές. Τέλη Αυγούστου πίσω στο ραντεβού.

Καλό καλοκαίρι σύντροφοι. Τα λέμε στας παραλίας.