Σήμερα είναι μια πολύ μεγάλη προσωπική μου στιγμή. Σήμερα, 15 Δεκεμβρίου 2021, εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο: «Μόνο τη Νύχτα». Δεν χωράνε τα λόγια να περιγράψουν τα συναισθήματα μου. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στις εκδόσεις Πηγή @protypes_ekdoseis_pigi, για την επιμέλεια και την βοήθειά τους στο όλο εγχείρημα. Τα καλύτερα έρχονται, μείνετε συντονισμένοι για νέα και παρουσιάσεις. Σύντομα σε πολλά γνωστά βιβλιοπωλεία της Ελλάδος, για την ώρα μπορείτε να το παραγγείλετε εδώ: https://www.pigi.gr/product/poiisi-mono-ti-nyxta/ Το εξώφυλλο είναι της Νάσια Πλίσκο.
Από το οπισθόφυλλο:
Μόνο τη Νύχτα. Ίσως γιατί μόνο τότε όλα μπορούν να συμβούν, έστω και μυστικά. Στο σκοτάδι, αισθανόμαστε ασφαλείς να λέμε λέξεις και να πράττουμε πράξεις που το επόμενο πρωί ανήκουν στο παρελθόν.
«Ας γείρω λίγο στο κρεβάτι, στον νου να φέρω θύμησες παλιές, κάτω απ’ το μαξιλάρι να τις κρύψω, κανείς να μην τις βρει. Ένα γλυκό χαμόγελο ονειρεύτηκα πως είχα προτού πλαγιάσω, μα είχα –ήδη– κοιμηθεί.»
Οι φροϋδικές και λακανικές επιρροές είναι εμφανείς στο έργο του Διονύση Αναλυτή. Η πρώτη του ποιητική συλλογή περνά από τα αδιέξοδα του έρωτα μέσα από ψυχαναλυτικά μονοπάτια. Σαν όνειρο εντός πραγματικότητας, σαν φαντασία μέσα σε σύμβολα, έρχονται οι λέξεις να βάλουν σε τάξη, αλλά και να προκαλέσουν νέα αταξία στα σημαίνοντά μας.
«Άκου πώς ζούμε με μια επαναλαμβανόμενη αναπνοή».
Η διάφυλη σχέση δεν υπάρχει, μα κάπου υπάρχει φως. Έχουμε μια και μόνο ευθύνη: Πρέπει να απολαύσουμε αυτό που απολαμβάνουμε.
Η Μπέλλα ήρθε στη γλώσσα σαν μωρό, και βγήκε σαν αυτοκράτειρα.
Μπορεί μόνο να χαμογελά.
Έχει πολλές μάχες ακόμα να δώσει σε μια κοινωνία γεμάτη ταμπού και απωθημένα, αλλά ποιος αμφιβάλλει ότι θα τις νικήσει όλες κατά κράτος;
POOR THINGS ή Πώς επιτέλους Η Γυναίκα νικάει ολοσχερώς
Η ταινία είναι eye candy και θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για όλα τα τεχνικά διαμάντια της. Αλλά θέλω να σταθώ στον ρόλο της Μπέλλας. Και να μιλήσω για την Γυναίκα.
Ξεκινά σαν μωρό που αρχίζει και αρθρώνει. Ο «πατέρας» της που όμως δεν είναι πατέρας της, ο Γκοντ (τυχαίο;) θέλει να την προστατεύσει από τον κόσμο. Αλλά πώς μπορεί αυτή η γυναίκα να φυλακιστεί; Οι πρώτες νίκες της έρχονται όταν παίζει με την γλώσσα. Μιλάει για τα πιο απλά, φιλοσοφικά και σεξουαλικά θέματα με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο. Και χωρίς να «ξέρει» τι λέει. Ή μάλλον ξέρει, απλά ακόμα δεν γνωρίζει τον κοινωνικό αντίκτυπο αυτών που λέει. Παίζει για λίγο σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες αλλά όχι για πολύ. Πάει να παντρευτεί αλλά ο άντρας της είναι πουριτανός και δεν θέλει σεξ πριν τον γάμο. Η Μπελλα δεν το καταλαβαίνει. Αφού είναι κάτι τόσο όμορφο γιατί δεν το κάνουν όλοι κάθε μέρα; Δεν έχει βουτηχτει ακόμα στην γλώσσα, στα όριά της και τα αδιέξοδά της.
Αλλά ακολουθά την καρδιά της ή μάλλον το σώμα της ολόκληρο που πάλλεται από ηδονή, κ δραπετεύει με τον πρώτο που θέλει να την αποπλανήσει. Περνά ο καιρός και ο άντρας που την αποπλάνησε κ την είχε του χεριού του, νιώθει ότι εκείνη του φεύγει. Ενώ εκείνη απλά μπορεί να ζήσει κάτι ερωτικό με κάποιον άλλο, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό έχει σημασιακό αντίκτυπο σε αυτόν. Σαν να ξεχωρίζει τις σωματικές απολαύσεις, με τις συμβολικούς δεσμούς. Εκείνος όμως, έρχεται σε μάχη με κάθε υποτιθέμενο εραστή, μπλεγμένος σε ένα φαλλικό αέναο πόλεμο. Και έτσι την χάνει.
Όταν εκείνη πάει και δουλεύει σε μπουρδέλο, αντιμετωπίζει σαν παιχνίδι το σεξ με άλλους άντρες. Προσπαθεί να το κάνει πιο όμορφο, πιο ανθρώπινο, μαθαίνοντας πληροφορίες για εκείνους, λέγοντας ανέκδοτα, περνάει όμορφα. Αλλά δεν απολαμβάνει τόσο. Μόνο στο σώμα και το στόμα μιας Αλλης γυναίκας μπορεί να χαρεί πάλι τον έρωτα και την απόλαυση.
Δεν μετανιώνει για τίποτα, γνώρισε το σεξ με τόσους άντρες, αλλά είδε τον φετιχιστικο χαρακτήρα του αντρικού έρωτα. Κάθε άντρας την είχε σαν αντικείμενο, δεν μπορούσε να την δει σαν υποκείμενο που επιθυμεί. Γυρνάει πίσω, και πάει να παντρευτεί εκείνον που την περίμενε. Ελπίζει κ βλέπει στα μάτια του το πάθος, κ αυτό την τραβάει. Και εκεί που πάει να συμβιβαστεί, έρχεται ο άντρας από παλιά. Πριν γίνει η Μπελλα, κ φεύγει μαζί του. Τι έκπληξη! Και όμως καμία έκπληξη. Θέλει να δει ποια ήταν πριν. Να μάθει κάτι από την υποκειμενικη της ύπαρξη.
Αλλά μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο, ότι είναι η ιστορία μιας άλλης. Δεν είναι η Μπελλα που έχει γίνει πια. Κανείς άντρας δεν μπορεί να την φυλακίσει, κι εκείνος ο άντρας που θα προτιμούσε να την δει νεκρή παρά ελεύθερη, τιμωρείται όπως του αξίζει. Όχι με θάνατο, πολύ εύκολα θα γλιτωνε έτσι. Αλλά του βάζουν το μυαλό ενός ζώου, και γίνεται μια γλυκούλα κατσίκα.
Και πώς τελειώνει; Τι άλλο έμεινε στην Μπελλα να κατακτήσει; Τον κόσμο της γνώσης. Θέλει να γίνει γιατρός. Αυτό το μαγικό επάγγελμα που κάνει θαύματα, διώχνει τον θάνατο όλο κ πιο μακριά. Να εισέλθει στον κόσμο της γνώσης, έναν πατροπαραδοτα ανδρικό κόσμο, και να τον κυριεύσει.
Και ποιος άντρας μένει στο τέλος δίπλα της; Μόνο αυτός που την αποδέχτηκε όπως ήταν. Που δεν είχε πρόβλημα με το οτι ήταν πορνη. Το αντίθετο. Του είναι αδιάφορο. Την αγαπά. Την θέλει ακόμα. Κι εκείνη δεν μένει μόνο μαζί του. Είναι και η γυναίκα μαζί της. Δεν μπορεί να χωρέσει σε μια τόσο γεμάτη όρια αντρική αγκαλιά. Στην τελευταία σκηνή, όλες οι γυναίκες μαζί, κάθε μία διαφορετική, κάθε μία με τις νίκες της. Ενωμένες. Τίποτα και κανείς δεν τις κρατά πίσω.
Η Μπελλα ήρθε στη γλώσσα σαν μωρό, και βγήκε σαν αυτοκράτειρα. Μπορεί μόνο να χαμογελά. Έχει πολλές μάχες ακόμα να δώσει σε μια κοινωνία γεμάτη απωθησεις, αλλά ποιος αμφιβάλλει ότι θα τις νικήσει όλες κατά κράτος;
Lesu messiah ut; tu mea di cantus Lesu messiah ut; tu mea di cantus Lesu messiah ut; tu mea di cantus Lesu messiah ut; tu mea di cantus
Never seen a bluer sky Yeah, I can feel it reaching out And moving closer There’s something about blue Asked myself what it’s all for You know, the funny thing about it I couldn’t answer No, I couldn’t answer
Things have turned a deeper shade of blue And images that might be real Maybe illusion Keep flashing off and on Free Wanna be free Gonna be free And move among the stars
You know, they really aren’t so far Feels so free Gotta know free Please Don’t wake me from the dream It’s really everything it seemed I’m so free No black and white in the blue
Everything is clearer now Life is just a dream, you know That’s never-ending I’m ascending
Cobalus 