η αγνότητα της αθωότητας.

ένα
μια φωνή που ψιθυρίζει «τι με θες?»
ένα φιλί
κάποτε χαιρόμασταν εκεί που απολαμβάναμε
κάποτε κοιτάζαμε τα σύννεφα και φουσκώναμε από αγαλλίαση
ένα φιλί που ενώνει
μια φαντασία που φτιάχνει εικόνες
αναπαραστάσεις που αποχωρίζονται το συναίσθημα για να επανέλθουν χαμογελώντας
ένα φιλί που ενώνει δακρύζοντας
είναι η ευτυχία που τρεκλίζει όταν την έδιωξες για να βρεις αυτό που ψάχνεις
ήταν ο λογικός χρόνος που μένει ακίνητος σαν φαλλική πέτρα στην Άνδρο
θα είναι το ψέλλισμα που δεν θα ακούσεις όταν σου φωνάξει

Εν.

η Απάτη.