Today’s the Macy’s Day Parade
The night of the living dead is on its way
With a credit report for duty call
It’s a lifetime guarantee
Stuffed in a coffin «10% more free»
Red light special at the mausoleum
Give me something that I need
Satisfaction guaranteed to you
What’s the consolation prize?
Economy sized dreams of hope
When I was a kid I thought
I wanted all the things that I haven’t got
Oh, but I learned the hardest way
Then I realized what it took
To tell the difference between
Thieves and crooks
A lesson learned to me and you
Give me something that I need
Satisfaction guaranteed
Because I’m thinking about
A brand new hope
The one I’ve never known
Cause now I know
It’s all that I wanted
What’s the consolation prize?
Economy sized dreams of hope
Give me something that I need
Satisfaction guaranteed
Because I’m thinking about
A brand new hope
The one I’ve never known
And where it goes
And I’m thinking about
The only road
The one I’ve never known
And where it goes
And I’m thinking about
A brand new hope
The one I’ve never known
Cause now I know
It’s all that I wanted
Τον Διονύση Αναλυτή aka CobaLus τον εκτιμώ εδώ και πολλά χρόνια. Και σαν μουσικό, και σαν φωτογράφο. Και σαν ποιητή. Γιατί, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε, ο Διονύσης πέρα από το singing και το songwriting, έχει μέσα του -σε μεγάλες γεννεαίες δόσεις- και τη φωτογραφία και το γράψιμο.
Τον πρωτογνώρισα μέσα από τις δύο μπάντες του, τους i saw 43 sunsets και τους Vaulter. Τούτα τα σχήματα και τα δύο διαλύθηκαν κι έκτοτε ο CobaLus ασχολείται με επιτυχία και ευρηματικότητα με διασκευές. Arctic Monkeys (Crying Lightning), The Doors (Cars Hiss By My Window), Queens of the Stone Age (This Lullaby) και Nirvana (Come As You Are) είναι μερικά από τα «ιερά» ονόματα που έχει «πιάσει στο στόμα του» και τα έχει καταφέρει αναίμακτα και μαεστικά να βγει αλώβητος από την αναπόφευκτη σύγκριση με το πρωτότυπο… Κι αυτό γιατί προσεγγίζει τα τραγούδια με σεβασμό, αλλά συγχρόνως και με θάρρος και νέες ιδέες, τέτοιες που στο τέλος της ημέρας τον βοηθούν να κάνει τα κομμάτια δικά του και με λόγο ύπαρξης.
Σειρά σε αυτό το όμορφο και δημιουργικό παιχνίδι παίρνουν οι τεράστιοι Oasis και ο ύμνος τους «Wonderwall», κομμάτι το οποίο πρωτο κυκλοφόρησε το 1995 και το βρίσκεις στον 2ο δίσκο της Βρετανικής μπάντας, «(What’s the Story) Morning Glory?». Ο Διονύσης… έκανε πάλι τα δικά του και το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Το ακούτε σήμερα σε αποκλειστική πρεμιέρα από το Υπόγειο. Και, υπό τους ήχους της εξαιρετικής διασκευής, μπορείτε να διαβάσετε και την πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε με τον CobaLus, μια κουβέντα που ξεκίνησε με αφορμή την πρεμιέρα, αλλά πήγε σε όλα τα πολυσχιδή και δημιουργικά μονοπάτια που λαξεύει ο Διονύσης.
To Υπόγειο: Διονύση σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο! Ας ξεκινήσουμε από εκεί που σε πρωτογνωρίσαμε: I saw 43 sunsets, αρχικά, και Vaulter στη συνέχεια. Τι απέγιναν τα εν λόγω πολύ δυνατά σχήματα;
Καλώς σας βρήκα! Αγαπώ και τα δύο σχήματα, ήταν και τα δύο παιδιά μου. Το 2009 δημιούργησα τους i saw 43 sunsets όπου και έληξαν το 2016, και την ίδια χρονιά δημιουργήθηκαν οι vaulter, όπου και σταματήσαμε στα μέσα του 2019. Και οι δύο μπάντες είχαν σχεδόν τα ίδια μέλη, οπότε μιλάμε για ένα ταξίδι δεκαετίας όλοι μαζί-από το 2009- όπου ζήσαμε και δημιουργήσαμε πολλά. Αλλά όπως καταλαβαίνεις, όσο περνούν τα χρόνια, οι επιθυμίες αλλάζουν, οι προτεραιότητες επίσης, με αποτέλεσμα να σταματάνε και τα μουσικά σχήματα αν δεν υπάρχει κοινός στόχος. Για την ώρα θέλω να ακολουθήσω μια προσωπική πορεία που να με γεμίζει δημιουργικά, έχοντας την μουσική σε καθημερινή βάση στην ζωή μου.
Το Υπόγειο: Πώς και πότε αποφάσισες να στραφείς στις διασκευές;
Νομίζω ήταν μια απόφαση που με διάλεξε, παρά την διάλεξα εγώ! Πάντα είχα την τρέλα σε τραγούδια που αγαπώ, να σκέφτομαι πώς αλλιώς θα μπορούσε να αναδειχθεί καλύτερα το μήνυμά τους, ειδικά το πάντρεμα στίχου/μουσικής σε συνδυασμό με το συναίσθημα που μπορεί να προκληθεί στον ακροατή. Η πρώτη στιγμή που άρχισα να το βλέπω πιο «σοβαρά» ήταν όταν εμπνεύστηκα το Nightcall-Under your spell σαν διασκευή, μετά πήρε την τελική μορφή του στους I saw 43 sunsets και ξαφνικά έγινε επιτυχία. Είχα σοκαριστεί που άρεσε σε Kavinsky και Desire, και το έπαιζαν σταθμοί σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκεί νομίζω κατάλαβα ότι υπάρχει «κάτι» που αξίζει να ασχοληθώ παραπάνω.
Με τις παλιές μου μπάντες ηχογραφήσαμε δίσκο/ΕΡs με δικά μας τραγούδια, οπότε πολλές διασκευές που σκεφτόμουν κατά καιρούς, έμεναν στο συρτάρι. Έτσι, όταν αποφάσισα να ξεκινήσω την σόλο πορεία μου, πρώτο βήμα ήταν να ηχογραφήσω τις διασκευές που τόσα χρόνια περίμεναν υπομονετικά να πάρουν μορφή.
Το Υπόγειο: Θα ακολουθήσουν κι άλλες πέρα από τις ήδη υπάρχουσες;
Σίγουρα. Το πότε δεν το γνωρίζω ακόμα. Η επιθυμία μου είναι να κάνω διασκευές, μόνο όταν έχω κάτι να πω. Δεν θέλω απλά να ξανατραγουδάω γνωστά κομμάτια με άλλο τρόπο, θέλω πάντα να δίνω μια διαφορετική εκδοχή. Υπάρχει σίγουρα μια που θέλω να κάνω με τον Σπύρο -τον τραγουδιστή των 43 sunsets-, σε ένα τραγούδι που παίζαμε σε ακουστικά live το 2009.. Αλλά μέχρι εδώ μπορώ να αποκαλύψω!
Το Υπόγειο: Είναι στα σχέδιά σου μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία με διασκευές – ένα cover album; Τι παίζει με τα δικαιώματα κλπ; Δεν μοιάζει εύκολη υπόθεση… Και -πέρα από τις διασκευές- σκέφτεσαι κάποια κυκλοφορία με δικά σου πρωτότυπα τραγούδια;
Χτύπησες φλέβα.. Η πονεμένη ιστορία του Nightcall-Under your spell, μου έδειξε ότι είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος να πας επίσημα σε μια τέτοια απόπειρα. Εν συντομία, είχαμε μια πρόταση το 2014 νομίζω (2 χρόνια αφότου κυκλοφόρησε το κομμάτι), από το compact disk club να συμπεριλάβουν την διασκευή μας σε μια επίσημη συλλογή τους. Ξεκινήσαμε να πάρουμε τα δικαιώματα επίσημα, δηλώνοντας ότι δεν θέλουμε χρηματικό μερίδιο από τις πωλήσεις. Έλα όμως που τα δικαιώματα του Nightcall δεν τα έχει ο Kavinsky που του άρεσε η διασκευή μας, αλλά ο ένας εκ των Daft Punk! Ο οποίος μάθαμε ότι απορρίπτει ό,τι πρόταση έρθει από μουσικούς που δεν είναι «διάσημοι/φτασμένοι» κλπ. Έτσι, όχι μόνο δεν πήραμε τα δικαιώματα, αλλά μας κατέβασαν και το τραγούδι από το YouTube, που τότε είχε φτάσει πάνω από 200k views αν θυμάμαι καλά. (Ευτυχώς, υπάρχουν πολλά uploads από fans, και το κομμάτι υπάρχει ακόμα διαθέσιμο online..)
Μετά από όλα αυτά πήρα την απόφαση, απλά να κάνω το κέφι μου με τις διασκευές, και να τις διαθέτω δωρεάν στο YouTube, χωρίς κάποιο όφελος, αναφέροντας ότι τα δικαιώματα τα έχουν οι ίδιοι οι δημιουργοί. Ελπίζω να συνεχίσει να είναι εφικτό και στο μέλλον αυτό, γιατί αλλάζει συνέχεια η πλατφόρμα και φοβάμαι ότι κάποια στιγμή αυτή η ελεύθερη έκφραση δεν θα είναι δυνατή.
Ανεξαρτήτως όμως των παραπάνω δυσκολιών, η κύριά μου επιθυμία ανέκαθεν ήταν να συνθέτω τα δικά μου τραγούδια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εκφράζομαι ολοκληρωτικά σαν Διονύσης είτε στο παρελθόν πίσω από τις μπάντες, είτε τώρα πίσω από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο CobaLus. Ήδη ο πρώτος δίσκος ξεκίνησε να ηχογραφείται και θα κυκλοφορήσει -εκτός απροόπτου- μέσα στο 2020!
Το Υπόγειο: Ποιο είναι το κριτήριο επιλογής των τραγουδιών που διασκευάζεις, πέρα από το προφανές, να σου αρέσουν δηλαδή;
Πρέπει να τα κουβαλάω για καιρό μέσα μου και να νιώθω ότι το τελικό αποτέλεσμα έχει πάρει μια «μοναδική» μορφή, που κανείς άλλος δεν θα έκανε. Ελπίζω να το καταφέρνω.
Το Υπόγειο: Ποια πιστεύεις πως είναι τα συστατικά για μια καλή και επιτυχημένη διασκευή;
Να έχει αλήθεια, όπως όλα τα πράγματα που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα. Πρέπει να σε εκφράζει απόλυτα και το αρχικό τραγούδι, μα και η τελική διασκευασμένη μορφή. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν ακούω ότι οι διασκευές μου αρέσουν στο κοινό πιο πολύ από την αρχική εκτέλεση, εκεί νιώθω ότι πέτυχε.
Το Υπόγειο: Πάντως, γενικά το θεωρώ “ρισκαδόρικο” σπορ. Θέλω να πω πως είναι αρκετά ριψοκίνδυνο, ως και επικίνδυνο, θέλει θάρρος και… cojones να τα “βάζεις” με κομμάτια που έχουν γίνει πασίγνωστα από άλλους μουσικούς όπως οι Oasis, οι Doors, οι Arctic Monkeys κλπ. Και είναι και οι ακροατές πολύ περισσότερο αυστηροί… Τι πιστεύεις γι’αυτό;
Ίσως έχω άγνοια κινδύνου! (γέλια) Ποτέ δεν νιώθω ότι τίθεται θέμα σύγκρισης με τέτοια σημαίνοντα ονόματα. Ο τρόπος που προσεγγίζω τις διασκευές είναι να δίνω την οπτική μου, όχι να προσπαθώ να μιμηθώ. Δεν θα δίσταζα στιγμή να διασκευάσω μέχρι και Queen -θεωρώντας τον Freddie τον απόλυτο τραγουδιστή, έναν εξωγήινο που ήρθε στη Γη και έφυγε ξαφνικά-, αλλά πάντα με το προσωπικό μου ύφος.
Το Υπόγειο: Ας εστιάσουμε λίγο στη σημερινή μας πρεμιέρα: Wonderwall των φοβερών και τρομερών Oasis. Τι σημαίνει για σένα αυτό το τραγούδι;
Το ομορφότερο με το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ότι για τον καθένα μας μπορεί να σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό, μιας και η ίδια η λέξη Wonderwall δεν έχει ερμηνεία! Στη φαντασία μας καλπάζει αχαλιναγώγητο το νόημα της λέξης, και ο στίχος «and after all, you’re my wonderwall» μπορεί να εκφράσει αυτό το χάος του έρωτα που δεν χωρά σε λέξεις. Με την δικιά μου slow emotional εκδοχή, θέλω να μεταδώσω κάτι από αυτό το χάος…
Το Υπόγειο: Μπορείς να θυμηθείς πότε το άκουσες για πρώτη φορά;
Οι Oasis, είναι για μένα η εφηβική μου καψούρα που βαστά γερά ακόμα και σήμερα. Θυμάμαι να το ακούω στο MTV το 1995 ή 1996 -στα καλά χρόνια του MTV- και να λένε για αυτούς ότι είναι οι νέοι Beatles! Κάπου εκεί αρχίζω να μαγεύομαι από τη φωνή του νέου Liam, τις ακουστικές κιθάρες του Noel, και τους όλο attitude μα και υπόγειο συναισθηματισμό στίχους τους.
Το Υπόγειο: Οι 10 αγαπημένες σου διασκευές of all time; Η δική μου λίστα θα ξεκινούσε από το Jolene των White Stripes…
Θα αναφέρω τις πρώτες που μου έρχονται στον νου (με τυχαία σειρά).
Ulver – Solitude (Black Sabbath)
Fischerspooner -15th (Wire)
Black Sabbath – Warning ( Aynsley Dunbar Retaliation)
Somebody – Veruca Salt (Depeche Mode)
Jose Gonzales – Heartbeat (The Knife)
Triggerfinger – I Follow Rivers (Lykke Li)
Tears and Marble – What is love (Haddaway)
Put a spell on you – Marilyn Manson («Screamin’ Jay» Hawkins)
Sparklehorse and Thom Yorke – Wish You Were Here (Pink Floyd)
Matina Sous Peau – Μεταμορφώσεις (Βλάσης Μπονάτσος)
Το Υπόγειο: Διονύση πριν σε αποχαιρετήσουμε θα θέλαμε να σε συγχαρούμε και για την έταιρη αγάπη εκτός της μουσικής, τη φωτογραφία. Καταπληκτικές φωτογραφίες! Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την φωτογράφηση και ποια τα σχέδια σου στο εν λόγω πεδίο;
Με την φωτογραφία άρχισα να ασχολούμαι δειλά-δειλά το 2010 που αγόρασα και την 1η μου DSLR Nikon, και άρχισα να πειραματίζομαι. Εδώ και δύο χρόνια εστιάζω στη φωτογραφία που με εκφράζει προσωπικά, και είναι το αστικό τοπίο, ως επί το πλείστον της Αθήνας. Σχέδια; Χμμ.. Για την ώρα απλά θέλω να φωτογραφίζω, και αν κάποια στιγμή προκύψει κάποια έκθεση καλοδεχούμενη. Κύριος μου στόχος είναι ο πρώτος προσωπικός δίσκος για την ώρα.
Το Υπόγειο: Και είναι και τα ποιήματα… Πάμε για βιβλίο; Ποιες είναι οι κύριες θεματικές σου και από πού αντλείς τις εμπνεύσεις σου;
Πάμε ολοταχώς! Κάποια ποιήματά μου υπάρχουν και online στο προσωπικό μου blog, όμως αρκετά παραμένουν για την ώρα κρυφά.. Από το 2018 παρακολουθώ το ποιητικό εργαστήρι του Τάκη Σινόπουλου το οποίο με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, και νομίζω ότι έχω στα χέρια μου πια την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Τώρα είμαι σε φάση επιμέλειας και οργάνωσης, αλλά είναι στα άμεσα μου σχέδια η κυκλοφορία της πρώτης συλλογής..
Δεν είναι πολλά τα θέματα της ποίησης, θάνατος και έρωτας.. Νομίζω τα δικά μου κινούνται στην μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου στην σύγχρονη πόλη ενώ παράλληλα υπάρχει ο έρωτας ζωοποιός αλλά και δυσλειτουργικός. Η έμπνευση έρχεται πάντα μέσα από την προσωπική εμπειρία αλλιώς θα ήταν μια φιλολογική ψευτιά. Στα ποιήματα πρέπει πάντα να υπάρχει αίμα.
Το Υπόγειο: Διονύση ευχαριστούμε πάρα πολύ!!!
Εγώ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και για την φιλοξενία της διασκευής μου στο μουσικό site σας! Μεγάλη μου τιμή!
The cars hiss by my window
Like the waves down on the beach
The cars hiss by my window
Like the waves down on the beach
I got this girl beside me
But she’s out of reach
Headlight through my window
Shinin’ on the wall
Headlight through my window
Shinin’ on the wall
Can’t hear my baby
Though I called and called
Yeah, right
Woo!
Windows started tremblin’
With a sonic boom
Windows started tremblin’
With a sonic boom, boom
A cold girl’ll kill you
In a darkened room
[scroll down for English]
Πέρασε καιρός από το καλοκαίρι και την κυκλοφορία του Youth. Ήρθε η ώρα για τη νέα μου διασκευή! Πάντα ήθελα να διασκευάσω Cardigans, και διάλεξα το Lovefool, που με στιγμάτισε από το Romeo and Juliet του 1996.
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί συμμετέχει στα φωνητικά η Amelia.
Enjoy!
«I don’t care about anything but youuuuu»
———
It’s been quite some time since summer and the «Youth» cover release. Now it’s time for my new indie cover of Lovefool, by the Cardigans. I always wanted to cover one of their songs, and I chose the first one I ever listened to, back from the release of the great movie Romeo and Juliet in 1996.
I am extremely thrilled with this cover, since it also features vocals from Amelia.
Enjoy!
«I don’t know just what I feel, but I feel it all tonight.»
Τα νιάτα είναι το ατελείωτο καλοκαίρι, η ξένοιαστη ανεμελιά, τα καρδιοχτύπια, τα φλερτ, οι μπύρες στο μπαλκόνι, οι ατέρμονες συζητήσεις, το βλέμμα στ’ αστέρια, η απουσία νοσταλγίας.
Στα νιάτα ο πόνος πάντοτε είναι αβάσταχτος μα πάντοτε περνάει γρήγορα ως διά μαγείας. Τα ξέρουμε όλα και τίποτα μαζί, μα δεν μας πειράζει. Μας ανήκουν όλα, το Τώρα είναι για εμάς, και το μέλλον πάντα αργεί.
Τα όνειρά μας δεν μάς προδίδουν ποτέ.
Σας εύχομαι αυτή την διάθεση να μην την διώξετε ποτέ, όσες εμπειρίες κι αν σας έρθουν. Είναι πολύτιμη.
It’s not so worth getting all bent out of shape about
I turn my back on it and next you know it’s all wrung out
Do you want to step outside or do you want a ride
I don’t know just what I feel but I feel it all tonight
I give it all in these hours that we set aside
I know I’m feeling grief but that’s because my heart’s so tired
Don’t wanna dream, thinking all our thoughts are only true
We’ve got enough to spare cause we’re awake through half our youth
10 χρόνια μετά. Αισθάνομαι συγκίνηση όποτε ακούω αυτή την διασκευή μας. Δεν υπήρχε στο youtube μέχρι τώρα, αλλά 10 χρόνια μετά, κάτι μας τράβηξε και την ανεβάσαμε.
Σημαίνει πάρα πολλά για εμάς σε πάρα πολλά επίπεδα.
Άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι, άλλες επιθυμίες.
«Can’t you feel the knife?» επαναλαμβάνει ο Σπύρος στο τραγούδι. Το νιώθω πολλές φορές αυτό το μαχαίρι, αλλά δεν το φοβάμαι πια.
Ελπίζω να το απολαύσετε, είναι ό,τι πιο αγνό και αυθόρμητο δημιουργήσαμε ποτέ. Πάνω από ενα λάπτοπ έγινε η ηχογραφήση χωρίς εξωτερικό μικρόφωνο, και ο ήχος ήρθε στα καλύτερά του με τις μαγείες του Στράτου στη μίξη, όταν ακόμα δεν ήταν ο drummer της μπάντας, αλλά απλά ένας φίλος που θα μας βοηθούσε με τον ήχο στο τραγούδι.
Η μπάντα διαλύθηκε αρχές του 2016, τώρα με τον Γιάννη και τον Στράτο σκαρώσαμε του vaulter και ετοιμαζόμαστε για 1ο δίσκο, εγώ παράλληλα ετοιμάζω νέο σόλο προτζεκτ. Πού θα είμαστε σε 10 χρόνια;
Ίσως ξανασυναντηθούν τα 43 ηλιοβασιλέματα, ποιος ξέρει.
Να ‘στε όλοι καλά, να ζείτε όμορφες και γεμάτες νόημα ζωές.
Στο επανιδείν.
—————————————————————————————-
This is our first cover back from 2009. The song is inspired by Zach Condon from Beirut who sang Grizzly Bear’s ‘Knife’ during one night in the Parisian streets.
This is the time when we chose to form an indie rock band, with mainly acoustic songs. This cover is the essence of the spirit of our band in so many different ways. With this song we said goodbye to the 00’s and entered a new decade.
Many things have changed from that time. We released one EP, one LP, and several covers including Nightcall-Under Your spell from the movie «Drive». Band split up in beginning of 2016.
10 years have passed since the time we formed, and we are really proud to bring this cover back to life.
Enjoy and who knows? Maybe we’ll meet in 10 years.
Have a good and meaningful life people.
Credits:
Main Vocals: Spiros Dimitropoulos
Back Vocals: Dionisios Analitis
Guitars: Dionisios Analitis, Yannis Zacharopoulos
Mixed by Stratos Patlamazoglou
The song was recorded using only a laptop microphone. It was mixed by the one and only Stratos Patlamazoglou, who wasn’t yet a member of the band, but he became our drummer for the next years.
The photo was taken during our 1st rehearsal in Spiros’ house a.k.a «sunset» on 29 January 2009.
Εγώ που αλλάζω μορφή κι από στιγμή σε στιγμή θα χαθώ
από προσώπου της γης στην κόψη μιας αστραπής
μια μέρα θα εξαφανιστώ
από τη νύχτα μεθάω και στο σκοτάδι γελάω
βάζω μια μάσκα από φως και ξεχνώ
ο κόσμος λέει πολλά κι όταν με κρίνει σκληρά
η απάντησή μου είναι.
Υπάρχεις μόνο εσύ δυο φίλοι κι η μουσική
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω…
Ανακατεύω μπογιές τραβάω ευθείες γραμμές με το νου
φιλοσοφίες ακούς από ανθρώπους κουτούς
που εμένα δε με πείθουν.
Υπάρχεις μόνο εσύ δυο φίλοι κι η μουσική
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω.
Άκουσε με…
Σ’ ένα ακρογιάλι στάσου κι αν ένα αστέρι πέσει πιάσ’ το
αυτό που θέλεις πέσ’ το όλα μπορούν να συμβούν
κάθε λεπτό θα ζήσω σαν να `ταν πες το τελευταίο
ο χρόνος κάνει κύκλο και οι στιγμές που κυλούν
το μέλλον τώρα βλέπω και οι τρομπέτες ηχούν
με τα φτερά μου πετάω…
Εγώ που αλλάζω μορφή κι από στιγμή σε στιγμή θα χαθώ
από τη νύχτα μεθάω μες στο σκοτάδι γελάω
και στο φεγγάρι λέω:
Υπάρχεις μόνο εσύ δυο φίλοι κι η μουσική
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω..
Κοίταξέ με…
I wanna see somethin’ that used to be in your eyes again
I’m waiting to see it
You know it’s only a question of when
Cause I know how much I’m missin’ heaven
You know that it’s missin’
And only you know
Where you have been to
And only you know
What you have been through
There’s better things you’re gonna get into
And I wanna be there too
Yes I do..
I know it’s not easy for you to start to believe again
And when the day comes,
Don’t let yourself be deceived ….. again
Cause I know that you’ve been waiting, been such a long time
That you’ve been waiting
And only you know
Where you have been to
And only you know
What you have been through
There’s better things you’re gonna get into
And i wanna be there too
Cause i know
That you’ve been waiting, been such a long time
You’ve been waiting
And only you know
Where you have been to
And only you know
What you have been through
There’s better things you’re gonna get into
And I wanna be there too
great cover of Depeche Mode from the great compilation/cover cd of 1998 FOR THE MASSES.
I’m waiting for the night to fall
I know that it will save us all
When everything’s dark
Keeps us from the stark reality
I’m waiting for the night to fall
When everything is bearable
And there in the still
All that you feel is tranquillity
There is a star in the sky
Guiding my way with its light
And in the glow of the moon
Know my deliverance will come soon
I’m waiting for the night to fall
I know that it will save us all
When everything’s dark
Keeps us from the stark reality
I’m waiting for the night to fall
When everything is bearable
And there in the still
All that you feel is tranquillity
There is a sound in the calm
Someone is coming to harm
I press my hands to my ears
It’s easier here just to forget fear
And when I squinted
The world seemed rose-tinted
And angels appeared to descend
To my surprise
With half-closed eyes
Things looked even better
Than when they were opened
Been waiting for the night to fall
I knew that it would save us all
Now everything’s dark
Keeps us from the stark reality
Been waiting for the night to fall
Now everything is bearable
And here in the still
All that you feel is tranquillity
Love, love, love
Love, love, love
Love, love, love
There’s nothing you can do that can’t be done
There’s nothing you can sing that can’t be sung
There’s nothing you can say but you can learn how to play the game
It’s easy
Nothing you can make that can’t be made
No one you can save that can’t be saved
There’s nothing you can do but you can learn how to be you in time
It’s easy
All you need is love
All you need is love
All you need is love, love
Love is all you need
All you need is love
All you need is love
All you need is love, love
Love is all you need
Nothing you can know that isn’t known
Nothing you can see that isn’t shown
Nowhere you can be that isn’t where you’re meant to be
It’s easy
All you need is love
All you need is love
All you need is love, love
Love is all you need
All you need is love
All you need is love
All you need is love, love
Love is all you need
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Love is all you need (Love is all you need)
Yee-hai! (Love is all you need)…
I’m gonna fight ’em all
A nation army couldn’t hold me back
They’re gonna rip it off
Taking their time right behind my back
And I’m talking to myself at night
Because I can’t forget
Back and forth through my mind
Behind a cigarette
And the message coming from my eyes
Says leave it alone
Don’t want to hear about it
Every single one’s got a story to tell
Everyone knows about it
From the Queen of England to the hounds of hell
And if I catch it coming back my way
I’m gonna serve it to you
And that aint what you want to hear
But thats what I’ll do
And the feeling coming from my bones
Says find a home
I’m going to Wichita
Far from this opera for evermore
I’m gonna work the straw
Make the sweat drip out of every pore
And I’m bleeding, and I’m bleeding, and I’m bleeding
Right before the lord
All the words are gonna bleed from me
And I will sing no more
And the stains coming from my blood
Tell me go back home
In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing
In a manner of speaking
I don’t understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
That tell me everything
In a manner of speaking
Semantics won’t do
In this life that we live we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrified
So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.
O give me the words
Give me the words
That tell me nothing
O give me the words
Give me the words
Give me the words
I put a spell on you
Because you’re mine.
I can’t stand the things that you do.
No, no, no, I ain’t lyin’. No.
I don’t care if you don’t want me
‘Cause I’m yours, yours, yours anyhow.
Yeah, I’m yours, yours, yours.
I love you. I love you.
Yeah! Yeah! Yeah!
I put a spell on you.
Lord! Lord! Lord!
….’Cause you’re mine, yeah.
I can’t stand the things that you do
When you’re foolin’ around.
I don’t care if you don’t want me.
‘Cause I’m yours, yours, yours anyhow.
Yeah, yours, yours, yours!
I can’t stand your foolin’ around.
If I can’t have you,
No one will!
I love you, you, you!
I love you. I love you. I love you!
I love you, you, you!
I don’t care if you don’t want me.
‘Cause I’m yours, yours, yours anyhow.
You’ve applied the pressure
To have me crystalised
And you’ve got the faith
That I could bring paradise
I’ll forgive and forget
Before I’m paralyzed
Do I have to keep up the pace
To keep you satisfied
Things have gotten closer to the sun
And I’ve done things in small doses
So don’t think that I’m pushing you away
When you’re the one that I’ve kept closest
Placid as I melt into the sea
(Things have gotten closer to the sun)
I wish the tide would take me over
(And I’ve done things in small doses)
I’ve been down onto my knees
(So don’t think that I’m pushing you away)
And you just keep on getting closer
(When you’re the one that I’ve kept closest)
I see you go
Through a park in a haze
I don’t listen
For traffic going the same way
A simple system
I string ’em up
I cut ’em down
Dare I say
A perfect vision
Some simple ways to let you know
Free range humans all cooped up
Naked clone is playing lame
I string ’em up
I cut ’em down
Dare I say
I love you
But I gotta stay true
My morals got me on my knees
I’m beggin’ please
Stop playin’ games
I don’t know what this is
Cause you got me good
Just like you knew you would
I don’t know what you do
but you do it well
I’m under your spell.
You got me beggin’ you for Mercy (yeah yeah yeah)
Why won’t you release me (yeah yeah yeah)
You got me beggin’ you for mercy (yeah yeah yeah)
Why won’t you release me (yeah yeah yeah)
I said release me (yeah yeah yeah)
Now you think that I
Will be somethin’ on the side
But you got to understand that I need a man who can take my hand
yes I do
I don’t know what this is
but you got me good
just like you knew you would
I don’t know what you do
But you do it well
I’m under your spell
You got me beggin’ you for mercy
Why won’t you release me
You got me beggin’ you for mercy
Why won’t you release me
I said you better release me (yeah)
I’m beggin’ you for mercy
Why won’t you release me
I’m beggin’ you for mercy
You got me beggin, you got me beggin’, you got me beggin’
Mercy
Why won’t you release me
I’m beggin’ you for mercy
Why won’t you release me
You got me beggin’ you for Mercy
I’m beggin’ you for Mercy
I’m beggin’ you for Mercy
I’m beggin’ you for Mercy
I’m beggin’ you for mercy
Here comes the one that you’ve been dreaming of
I am the most exalted potentate of love
I got a mojo hand that fits like a glove
I’ll be coming round the mountain to get your love
I’m the most exalted potentate of love
Yes I am
Yes, I’m the celebrated ??
Make a hole, look out, make way for a demon child
I’ll make you hear my turtle dove
Ride around the range to get your love
Are we having fun on a fire son of a gun
Mad, you called me mad?
I have the secret to eternal love
Mad, you call me mad?
I am the most exalted potentate of love
Yes, I’ll teach you how to read the book of life
You can just look at the pictures if you like
I’ll make you hear my turtle dove
Ride around the range to get your love
Are we having fun on a fire son of a gun
απόψε οι i saw 43 sunsets θα παίξουμε ακούστικ στον radiobubble, 9-11 μια μοναδική διασκευή του Bob Dylan!
μαζί και άλλες μπάντες για παραπάνω μουσική,γι αυτό..
Στις 14 Σεπτεμβρίου το 1961, ο John H. Hammond συνάντησε τον τότε 20χρονο Robert Zimmerman, ο οποίος θα έπαιζε φυσαρμόνικα σε κάποια sessions της Carolyn Hester. Δυο βδομάδες μετά, ο Hammond θα του παρουσίαζε ένα πενταετές συμβόλαιο με την Columbia. Ο νεαρός Zimmerman θα υπογράψει επί τόπου, χρησιμοποιώντας το όνομα Bob Dylan. Χρειάστηκαν τρία απογευματινά sessions το Νοέμβρη της ίδια χρονιάς και μόνο 402$ για την ηχογράφηση του ομώνυμου ντεμπούτου, το οποίο κυκλοφόρησε στις 19 Μαρτίου του 1962. The rest is history.
Ακριβώς 50 χρόνια μετά, η εκπομπή suBRadio αποτίει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη μουσική πορεία του Bob Dylan και αφιερώνει ένα δίωρο με διασκευές σε κομμάτια του. Σε αυτό θα με βοηθήσουν κάποιοι φίλοι που θα περάσουν απ’το studio του radiobubble, για να εναποθέσουν και αυτοί on air και unplugged τη δική τους εκτέλεση σε κομμάτια του Dylan.
Τη Δευτέρα 19 Μαρτίου, από τις 21:00 ως τις 23:00, στο radiobubble.
