Τήνελλα Καλλίνικος !

Το αριστούργημα του Σαββόπουλου , Αχαρνής.
Λίγα λόγια για το έργο, εδώ.

ΑΧΑΡΝΗΣ
Ο Αριστοφάνης που γύρισε απ’ τα θυμαράκια

Τον έκτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου ο αθηναίος πολίτης Δικαιόπολης συνάπτει χωριστή συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες. Για τον εαυτό του και την οικογένειά του αποκλειστικά. Ομάδες καρβουνιάρηδων από το Μενίδι ξεκινούν να τον λιντσάρουν ως προδότη. Αλλά ο Δικαιόπολης ετοιμάζεται να γιορτάσει τα Διονύσια. Και το εννοεί. Μαγειρεύει!

Εδώ φίλε θεατή αρχίζει και η δουλειά του μουσικού που, έχοντας ανάλογες ελπίδες, βάζει τα όργανα.

ΚΙΝΗΣΗΣ 1η
Έρχονται οι Αχαρνής με κοτρόνες στα χέρια για το λιθοβολισμό του Δικαιόπολη. Δηλαδή; Η γιορτή θ’ αρχίσει με λιθοβολισμούς;
Ουδεμία έκπληξη. Η επίθεση των καρβουνιάρηδων είναι απολύτως μέσα στο πρόγραμμα του εορτασμού. Όλ’ αυτά είναι ρόλοι που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί χιλιάδες φορές. Βάλτε σε λειτουργία το παιχνίδι έχοντας μάθει απ’ έξω αυτά τα μέρη της παλιάς, χαμένης γιορτής που έφτασε ως εμάς για να ξανακερδηθεί. Ας έρθει λοιπόν ο γέρικος, κωμικός, γενναίος, συγχυσμένος και ποδοσφαιρικός και ηρωικός χορός στη σκηνή, γιορταστικά, με ήχους από κουδουνάκια και σήμαντρα σαν αμαξάκι που έρχεται, σαν εσπερινός ή καλύτερα σα συσσίτιο. Δηλαδή, θα φάμε και θα πιούμε, και νηστικοί θα κοιμηθούμε.

Εδώ όσοι γουστάρετε
κυνήγι μες το πλήθος
θα ‘ναι καλό το θήραμα
για όλη την πολιτεία
Χίλιοι από σας
ποιοι τον είδανε
και ξέρουνε τη γη που κρύβει
αυτό τον ειρηνάκια
Φανερώστε τον εμπρός
ΦΑΝΕΡΩΣΤΕ
Αχ συμφορά μου μας ξέφυγε
ΤΟΝ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟ
Ανάθεμα στα γηρατειά
Ήμουνα νιος ένα τσουβάλι δηλαδή
με κάρβουνα στη ράχη
και δώσ’ του έτρεχα πίσω απ’ τον
(Γιούτσο ή τον Φαιλο) ;;;;; ;
Δε θα τον άφηνα λοιπόν
τον ειρηναίο το σκύλο
ας ήταν και του άνεμου
την αλαφράδα να ‘χει

Ξέφυγε γιατί σκούριασαν τα κόκαλά μου όλα
γιατί τα σκέλια βάρυναν του γέρου (Λακρατρίχου);;;;;;;
ωστόσο εμπρός να μη θαρρεί πως ήτανε παιχνίδι
έστω και μ’ Αχαρνιώτες γέρους τούτη η ανηφόρα
Δία πατέρα, Θεοί!
Δία πατέρα, Θεοί!
Τούτος ο άνθρωπος με τους εχθρούς έκλεισε ειρήνη
με μισημένους εχθρούς που τα χωράφια μου ρημάξαν
Το μίσος μου φαρμάκι βαθιά στη ρίζα τους θα μπει
για να τους ξεπατούσει και να τους ξεπατούσει
τ’ αμπέλια μου να μην ξαναπατήσουν
Δία πατέρα, Θεοί!
Δία πατέρα, Θεοί!
Να βρεθεί!
Μαζέψτε πέτρες τον άνθρωπο ζητάω
φέρτε γύρω όλους τους στόχους
ώσπου να φανερωθεί
και τότε δε θα κουραστώ
να τον πετροβολάω
Ευθυμείτε!…