Best instrumentals of true blackmetal.
«Don’t judge a book by its cover».
This is my first playlist in Spotify.
Instrumental gems from blackmetal bands.
I am sure that many of you don’t listen to blackmetal, and probably are not aware of below songs. I hope this playlist will help in sharing this beautiful music to all of you and enjoy this trip to phantasy, time and definitely cold sceneries!
κάνοντας το πραγματικό να μιλήσει
κάνοντας το πραγματικό να μιλήσει
κάνοντας το πραγματικό να μιλήσει
κάνοντας το πραγματικό να μιλήσει
κάνοντας το πραγματικό να μιλήσει
κάνοντας το πραγματικό να μιλήσει
απλά του άνοιξες μια συμβολική τρύπα παραπάνω
άχρωμη και απόμακρη
όπως όλες οι λέξεις σου
που απομακρύνουν τα πράγματα αντί να τα φέρνουν πιο κοντά
όπως τα αστεία σου
που σε κάνουν να ξεχνάς να θυμάσαι και πάλι να ξεχνάς
όπως τα όνειρα σου
που ξυπνάς για να συνεχίσεις να κοιμάσαι
κάποτε πρέπει να ξεκινήσουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των λέξεων μας
όχι αυτών που λέμε
αλλά όσων υπάρχουν ανάμεσα
στα μισόλογα
στις σιωπές
όταν εκεί νιώσουμε ευθύνη και αναρωτηθούμε, κάτι θα αρχίσει να αλλάζει
μην στέκεστε στα τρία γράμματα
ΙΧΟ χωρίς ήχο
τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο ούτε και θα είναι ποτέ
δεν υπάρχει εγγύηση για τίποτα
ο Άλλος είναι σε έλλειψη -και για την ακρίβεια- δεν υπάρχει
είμαστε εμείς, η φαντασία μας, οι λέξεις μας, και το πραγματικό που πάντα επιστρέφει
πάντα μόνοι
με τον θάνατο να σε κάνει να σηκώνεσαι κάθε πρωί
με την ζωή να είναι ένα φορτίο απόλαυσης και οδύνης
με τον θάνατο να είναι μια κάποια λύση
εδώ
μαζί
οι δυο μας
εγώ
εσύ
και το ΚΕΝΟ
Kan du mer enn ditt Fader VÃ¥r
Kaster du ingen skygge
Ja, da har du lovet bort din sjel
og vil til bestandighet
Ha en med prillahorn
Som ser på deg fra skyggen
μάτια, μπάλες απορίας, με κοιτούν.
αποζητούν κάτι.
είναι γυναικεία μάτια. ποτέ δεν ξέρεις τι θέλουν.
χαμόγελα και ψίθυροι αγάπης σχίζουν τον ήσυχο και ανυπεράσπιστο αέρα.
καρφώνουν το βλέμμα τους πάνω μου και με σταυρώνουν.
αντικατοπτρίζουν τα δικά μου μάτια.
πράσινοι κήποι και γαλάζιοι καταρράκτες.
φλαμίνγκο πετούν τριγύρω.
νερό, ποθητό κι αμαρτωλό, μας λούζει.
θέλω να σε γνωρίσω.
μια σου λέξη λυτρώνει και αποδεσμεύει.
αμβροσία και νέκταρ.
με πότισες και με μέθυσες.
πρέπει να ξέρεις το μυστικό.
η αγάπη μας περικλείεται σε σταγόνες κρασιού.
η ψυχή μου το ‘σκασε.
κόρες και αγόρια χορεύουν στη φωτιά.
μάτια που παίζουν, αποζητούν φιλί.
δροσιά.
καλοκαιρινή θάλασσα.
ο ήλιος παρελαύνει στην καρδιά μου.
η άγρια αγάπη μου επιτέλους ήρθε.
κόκκινα κανόνια πυροβολούν γαρύφαλα πάνω σε φτερωτά άλογα που βγαίνουν από το στόμα σου χαμογελώντας ενώ υποδέχτηκες τον βασιλιά της λίθινης εποχής σου τρέποντας τους στρατιώτες σου σε άτακτο πνιγμό μέσα στην τάφρο του έρωτα μας που τα λευκά σου χέρια μετατρέπουν τον πάγο σε αψέντι αυτό το χειμωνιάτικο απόγευμα καθώς γύρω μας η νύχτα έγινε γιορτή η μέρα έγινε νύχτα και το ηλιοβασίλεμα ηφαίστειο που σκάει σε υπερκαινοφανείς αστέρες που κάνουν το σύμπαν να βουλιάζει στα μάτια σου χορεύοντας.
Razor sharp I cut
The bull from my life
Too blunt your knife
To slay this dreamer
We might be dogs astray
No running line will hold us
So rather kick and kill me
I’ll be butchered all the same
No words are spoken
But the world is broken
‘Cause I want something
Something all wrong done
A life instead of mere living
Folding crumbling withering oh hell
What difference when working the way
The crown of my work
Is what I shall gain
At the end of my days
Daylight awake to a puppet world
No strings attach to this body of mine
Folding crumbling withering oh well
The punished pushed along the line
All my actions, all my moves
A life all mine to lose
The crown of my work
A life all mine to lose
A life all mine
Is what I choose
At the end of my days
από τα πιο όμορφα instrumental από ένα μοναδικό δίσκο.
όλο το ποίημα του blake – ο γάμος ουρανού και κόλασης – μελοποιημένο.
enjoy.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «energy is eternal delight.»
My name it means nothing
My fortune is less
My future is shrouded in dark wilderness
Sunshine is far away, clouds linger on
Everything I possessed – Now they are gone
Oh where can I go to and what can I do?
Nothing can please me only thoughts are of you
You just laughed when I begged you to stay
I’ve not stopped crying since you went away
The world is a lonely place – you’re on your own
Guess I will go home – sit down and moan
Crying and thinking is all that I do
Memories I have remind me of you
We sailed through endless skies
Stars shine like eyes
The black night sighs
The moon in silver trees
Falls down in tears
Light of the night
The earth, a purple blaze
Of sapphire haze in orbital ways
While down below the trees
Bathed in cool breeze
Silver starlight breaks dawn from night
And so we pass on by
The crimson eye of great god Mars
As we travel the universe
I feel unhappy
I feel so sad
I’ve lost the best friend
That I ever had
She was my woman
I loved her so
But it’s too late now
I’ve let her go
I’m going through changes
We shared the years
We shared each day
In love together
We found a way
But soon the world
Had its evil way
My heart was blinded
Love went astray
I’m going through changes
It took so long
To realize
And I can still hear
Her last goodbyes
Now all my days
Are filled with tears
Wish I could go back
And change these years
I’m going through changes..
Συνεχίστε την ανάγνωση του «μπαλάντες ενός μαύρου σαββάτου.»
Science – The new aristocracy
Progress – The world is on the march
Why shouldn’t it turn too?
It’s the vision of numbers.
We are moving towards the Spirit.
Certainly deserted: It’s the voice of the oracle, what I say.
Understand, and not knowing how to express myself without using hidden words.
I prefer to remain silent
[original excerpt from Arthur Rimbaud’s Bad Blood]
Science! The new nobility! Progress. The world progresses!
Why shouldn’t it turn as well?
It’s the vision of numbers. We advance towards the Spirit.
It’s quite certain: it’s oracular, what I say.
I know, and unaware how to express myself without pagan words, I’d rather be mute
οι νορβηγικοί λύκοι στην αθήνα.
σάββατο.
τα λόγια είναι περιττά μετά από τόσα διαφορετικά άλμπουμ και πειραματισμούς.
be there.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «silence teaches you how to sing.»
ένα βέλος διασχίζει τον νορβηγικό αέρα και πέφτει στις καρδιές μας σαν νιφάδα χιονιού.
ένα βράδυ εφηβείας, δυο κεριά και τα φύλλα του φθινοπώρου.
γραμμένο στα ύδατα…..
’94. Carl-Michael Eide drums και φωνητικά, Vicotnik κιθάρες και φωνές απόκοσμες, Skoll μπάσο.
’97. το τέλος μετά από ένα ep και ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ.
αβαν γκαρντ. ένα μίγμα τζαζ και μαύρου μετάλλου. πρωτόγνωρο.
κάτι σαν τον Πολίτη Κέιν του Όρσον Ουέλς που έκανε την υπέρβαση στα νιάτα του και δεν την ξεπέρασε ποτέ.
(με μια μικρή προσωπική ένσταση ότι η Δίκη είναι η καλύτερη ταινία του, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.)
Πολύ γρήγορο τέλος.
Όχι άδοξο αν σκεφτεί κανείς τη συνέχεια των δημιουργών του (DHG,Virus) και τα αριστουργήματα που προέκυψαν από το κάθε συγκρότημα, αλλά πάντα θέλαμε κι άλλο.
Όταν μάθαμε για επανένωση που τελικά δεν ευόδωσε, απογοήτευση.
Βέβαια ίσως και να χάλαγε η μαγεία μετά, ποιος ξέρει.
Τρεις λέξεις και πέντε τελείες.
ved
buens
ende
…..
ο χειμώνας έρχεται χαμογελώντας.
Cobalus 